بیماران پارکینسونی حتما باید مفاصلشان را در روز چندین مرتبه در دامنه کامل حرکت بدهند. یکی از روشهای موفق در کنترل لرزه این بیماران، استفاده از بیوفیدبک است
مهرداد بهرامیان فیزیوتراپیست، در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری سلامت بیان داشت: پارکینسون بر اثر از بین رفتن سلولهایی از مغز که ترشح کننده مادهای به نام دوپامین (که یک انتقال دهنده عصبی است، رخ میهد.
بهرامیان با اشاره به اینکه شیوع پارکینسون در سنین پیری بیشتر است ولی در جوانان هم دیده میشود، کندی حرکت، لرزه، سفتی اندامها و عدم تعادل را چهار علامت این بیماری عنوان تصریح کرد: این بیماران تمامی حرکات خود را به کندی انجام میدهند؛ به طوری که شروع حرکت خیلی کند و کسالتآور است و در ادامه، بیمار حرکات خود را از دست میدهد و دچار عدم تعادل میشود.
وی ادامه داد: دستها و پاها و در مواردی سر این بیماران در مراحل اولیه بیماری در حالت استراحت دچار لرزه میشود که با حرکت یا تلاش برای حرکت از بین میرود. ولی با پیشرفت بیماری در حالت فعالیت هم لرزه وجود دارد.
بهرامیان در رابطه با سفتی اندامها به عنوان یکی از علائم ابتلا به پارکینسون بیان داشت: سفتی اندامها به دلیل افزایش تون عضلات در این بیماران است که در تمام دامنه حرکتی این سفتی و مقاومت وجود دارد و باعث خستگی زودرس در این بیماران میشود. همچنین یکی از مشکلات جدی این بیماران که باعث زمین خوردن زیاد میشود، همین عدم تعادل است. بیمار قادر به حفط تعادل خود نیست و با کوچکترین حرکت ناگهانی تعادلش به هم میخورد.
وی در ادامه یادآور شد: بیماران پارکینسونی گامهای کوتاه برمیدارند و بدنشان به جلو خمیده است. حرکاتشان در ابتدا کند است ولی بعد تند میشود. نگاه ثابت و خیره دارند، چهرهشان ماسک است و حالت صورتشان، احساساتشان را نشان نمیدهد. تکلمشان آهسته و با آهنگی یکنواخت است. تعریق بیش از حد، افزایش بزاق، کاهش فشار خون و اختلالات اسفنگتری دارند.
این فیزیوتراپیست در رابطه با نحوه درمان پارکینسون تصریح کرد: برای این بیماران ترکیبات دارویی که حاوی دوپامین باشد و داروهای ضدافسردگی و ضد احتباس ادرار تجویز میشود. فیزیوتراپی در این بیماران در مراحل 2 تا 4 کاربرد داشته و در مرحله 5 ابتدا باید علائم را به کمک تحریک مغزی و دارو درمانی کاهش داد و سپس توانبخشی را شروع کرد.
وی متذکر شد: توانبخشی این بیماران بسیار مهم و در کاهش علائم از آنها و افزایش استقلالشان بسیار حائز اهمیت است.
بهرامیان گفت: در توانبخشی این بیماران تقویت عضلات به صورت گروهی، اصلاح نحوه راه رفتن، بهبود تعادل و افزایش توجه حین حرکت انجام میگیرد و برای تقویت عضلات دستها و پاها از تکنیکهای مختلف تمرین درمانی استفاده میشود. میتوان از تحریک الکتریکی (FES) هم برای تقویت عضلات کمک گرفت.
وی افزود: برای بهبود تعادل از حرکات هماهنگ و ریتمیک دستها و پاها همزمان با هم استفاده میشود. از الگوهای PNF نیز میتوان بهره برد.
بهرامیان خاطرنشان کرد: در این بیماران چرخش تنه نسبت به اندامها و بالعکس میتواند سودمند باشد که بدین منظور میتوان از چرخ مسگری استفاده کرد. بیمار روی این صفحه گرد میایستد و با گرفتن دو میله سعی میکند تنه را ثابت نگه دارد و پاها را به طرفین بچرخاند.
وی بیان داشت: بیمارانی که توانایی ایستادن ندارند میتوانند این حرکات را نشسته انجام دهند. بدین صورت که دستها را بالا گرفته و به طرفین بچرخانند و یا دست چپ را به پای راست برسانند و بالعکس.
به گفته وی، برای اصلاح راه رفتن بیمار باید بدون نگاه کردن به پاها دستورات فیزیوتراپیست را اجرا کند و سعی کند راه رفتنش را اصلاح نماید. تمرین قدم گذاشتن در جا نیز بسیار کمک کننده است. بدین گونه که از بیمار میخواهیم میلهای را بگیرد تا تعادلش حفظ شود سپس پاشنه را جلو قرار دهد و بعد پنجه را عقب بگذارد. این حرکت را چندین مرتبه تکرار کند.
بهرامیان خاطرنشان کرد: بیماران پارکینسونی حتما باید مفاصلشان را در روز چندین مرتبه در دامنه کامل حرکت بدهند. یکی از روش های موفق در کنترل لرزه این بیماران، استفاده از بیوفیدبک است. سادهترین آن این است که یک لیوان آب به بیمار بدهیم و از او بخواهیم تا لرزش دستش را کنترل کند و از ریخته شدن آب جلوگیری کند. حالت پیشرفتهتر آن استفاده از EMG biofeedback است که توسط فیزیوتراپیست انجام می شود.
کد خبرنگار: 41025
نظر شما